සඳවත මදක් නවතිනවද සිත් අහසේ...

 

නැවතුම් නොමැති ජීවිතයේ ඉසිඹුවක
නුඹ මුණ ගැසුණි කළුවර රෑ අහඹුවක
නුඹ සඳ මඩල මට සරසවි අසපුවෙක
පද වැල් බැඳිමි නුඹ එළි මට අනුහසෙක

ඟණඳුරු රැයට නුඹෙ සඳකත් සිසිළ දැනී
නොදුටුව නොවක් සිතුවිලි මා වෙතට වුණී
නෙතු ළග සිසිළ සැදුමුත් බිම සිඹින පිනී
කවි මැව් සඳුනි මිහිදුම් සළු දේවි ගිනී

බැසයන අවසරෙහි දුන් සිතුවිලි තියමින්
කවියක් බඳිමි නුඹ දුන් එළියට වඳිමින්
අද නුඹ බසින විට හෙට කළුවර රවමින්
බලනව මගෙ දිහා තව මිහිදුම් මවමින්

හැකිනම් සඳේ තව කල් නුබ නවතින්න
නුඹෙ එළි මැදින් කැමතියි ලොව දැකගන්න
නොලැබෙන සඳට යළි යළි පෙම් නොපුරන්න
හදවත දනී පසෙකට වී සැනසෙන්න