සිතුවිලි උපදිනා සැගවිය නොහැකි නිසා
මෙලෙසට හඩනවා ගුත්තිල තුමනි අසා
මම මූසිලද වැනසූ නුඹෙ සතර දිසා
හදවත හඩනවා පිට පිට පහර ගසා
වීණා නදට මත්වී නුඹ වැයුව එදා
බෝසේ පෙම් බැඳිමි ඒ දෙසවණින් බදා
බෑ මට සිඳින්නට නද පෑ තතක මෙදා
දෝතම බැඳන් ඉන්නම් මම් පසෙක නිදා
යන්නෙමි සුවඳ ගෙන සුපුරුදු උදෙන කරා
නුඹෙ නම දිලෙන්නයි බරණැස් නුවර පුරා
දිනෙකදි වැටී ඇති මේ ළිය මඩුළු ඉරා
වීණා වයන්නෙම් ගුත්තිල සුවඳ දරා
ගුත්තිල නුඹයි එය හොඳ හැටි අඳුනන්නේ
මූසිල මමද එය තව නැහැ වැටහෙන්නේ
සබයට එන්නෙ කොහොමද පය පැකිළෙන්නේ
වීණා තත'ර මූසිල යැ'යි රැව්දෙන්නේ
ගේනා සුවය නුඹ වෙණ නද මද නලව
පානා සිනහවකි මගෙ මනසක් නළව
නානා නාද අතරෙහි නුඹ ගුත්තිලව
වීණා කෙලෙස වයම්ද මම මූසිලව
No comments:
Post a Comment