Saturday, December 28, 2013

පත් සිදුණු තුරු හිසක් මත හිඳ ජීවිතේ හිනැහෙන අපූරුව___



පත් එක දෙකක් නෙවෙයි ළා දළු පවා උපන් ගෙයිම හැලෙනකම් මං බලාගෙන හිටියා,දිය බිදක් නුදුන් අහසටවත්,හුස්ම පවා ඈතට අරන් යන සුලගටවත්,අනේ එපා කියද්දී ඉරි තලන පොලවටවත් දොසක් නොදී මං බලාගෙන හිටියා."දුයිෂෙන් අල්තිනායිට කිව්ව ශීත කාලයෙන් පස්සේ එන වසන්තය",ඒ වසන්තය එනකම් මං බලාගෙන හිටියා,අල්තිනායිටත් ඒ වසන්තය නාපු කොට මට කොහෙන් එන්නද කියලා එක අතකට හිතෙනවා.මට හිනාවෙන්න ඕන නෑ,අඩන්නේ නැතුව ඉන්න තරම් හිතේ පිරුණ හයිය ඒ විදියටම තිබ්බොත් ඇති,නොවසින වැසි වලින් ඒ හයිය දිය වෙලා යනකම් බලන් ඉන්න මට පුළුවන්කමක් නෑ,ඒත් මට බයත් ඒ ගැනමයි.


ජීවිතේ මෙන්න මේකයි,මේ විදියයි කියන්න තරම් දුරක් මම තවමත් ඇවිත් නැහැ,අවු,20ක කාලයක් ඇතුළේ ඒ විදියේ නිර්වචනයක් දෙන්න මම අපොහොසත් කියලා දැනෙන හැගීමට මම ගොඩක් කැමතියි,මෙතෙක් ආපූ කරදර හිරිහැර ඒ තරම් විශාල නැති බවට සැහැල්ලුවක් ඉගියක් ඒ ඇතුළේ තියනවා,ඉතින් මම ඒ ඉගියට කැමතියි.


මල් පිපෙන දවසක සුවද විදින්න අය ඕන තරම් ඉදිවී,ඒත් බාගෙට වේලිච්ච පැලයක් ළග නවතින්න කාටවත් උවමණාවක් නෑ,නැවතුණත් ඒ නවතින්නෙත් සම්පුර්ණයෙන් වේලලා දරට ගන්නවත් හිතාගෙන,හිතේ තරහක් නෑ,මොකද මම වුණත් එහෙම නෙමෙයි කියන්න මට පුළුවන්කමක් නෑ.ඉතින් මේ ලෝකේ හැටි,සුළු පිරිසක් හැරුණු කොට බොහෝ දෙනෙක්ගේ විදිය ඒකයි.


කාලයත් එක්ක මට ලැබුණ අපුරුම තෑග්ගක් තියනවා,විදවන දේ පවා විදින්න තරම් හයියක් මට තියනවා,බොහෝ දෙනෙක් අඩන,පසුතැවෙන දේවල් ගැන නැවතිල්ලේ හිනාවෙන්න තරම් හයියක් මට තියන බව මං දන්නවා,ඒක මම අත්විදල තියනවා.ඉතින් එක අතකට මට දුකක් නෑ,ඉවසීමෙන් ඉදිරිය ගොඩනගන්න මට පුළුවන්.


සම්පුර්ණයෙන් නොසැලෙන හිතක් මට නැතත් පොඩ්ඩක් වැනිලා එක තැනකට ඇවිත් පුරුදු හයියෙන් ඉන්න හිතක් මට තියනවා,ඉතින් ඒ හිතට පුළුවන් වේවි වේලිලා පොළොවට වැටුණත් සැනසෙන්න පුංචිම කාරණාවක් හරි හොයාගන්න.ඒ වගේම කතරක පවා පොද වැස්සක් මවාගෙන සතුටුවෙන්න,සියල්ල අහිමි මොහොතක පවා බලාපොරොත්තු වෙන්න,අසුන්දරම දේ අතර සුන්දරව ගැවසෙන්න,ඒ තරම් ලොකූ හිතක් මට තියන බව මං දන්නවා.


නැති දේවල් ගැන සිහින,බලාපොරොත්තු යමෙක්ට විකාරයක් වගේ පෙනේවි,ඒත් මං හොයන්නේ "මේ මොහොතේ සතුට!"ඉතින් ඒක එකම එක සිතුවිල්ලක් විතරක්ම වුණත් කමක් නැහැ.මං ඒ සිතුවිල්ල තෝරගෙන සතුටු වෙනවා.සතුට අතිතයෙවත්,අනාගතයෙවත් හොයන්න මට අදහසක් නෑ,ඉතින් හැලිලා විසිරිලා පාවෙලා යන කොළ අතරෙ මං සතුටු වෙනවා,මොකද මං තවමත් සවිමත් කදක් ඇති ගසක්!!!


සත් සියක් හිරු කිරණ වියරුව මහී තල දවනා උජාරුව
නෙත් පියන් වියළිලා හැකිළුණ මළෝලඹු සිඹි දිය කශේරුව
විත් පවන් දුර රැගෙන යන විට උණුසුමක,සුසුමක අසීරුව
පත් සිදුණු තුරු හිසක් මත හිඳ ජීවිතේ හිනැහෙන අපූරුව....