සිහින් තුඩු මිරිවැඩියෙ සළකුණ
මැකූවත් නොමැකිලා බේරෙන
ලිහිල් හද පතුළටම නික්මුණ
මතකයකි මතකයෙහි සඟවන
ළදල්ලක් රත් නියෙන් පෑරුණු
තවම සනසමි සිතින් නොදැමුණු
පුදුමයකි නුඹ ඇසෙහි නොගැටුණු
ඇහැළ මල් මඟ දිගෙහි විසිරුණු
තණ පතක තනි වෙච්ච පිනි කැට
සක්මනෙන් බිම පතිත වන විට
තවරමින් නිරුවත් පතුල් යට
සිසිල් වී නුඹ ගියා ඉවතට
විහඟ ගීතය පවා ඇත්තට
කරදරද සවණෙහි දෙපැත්තට
වසා උන් මුව,ගිවිස ගත්තට
මැලියි දැන් සුළඟත් හමන්නට
රෝස කටු තුඩු ඉකි බිඳුම් මැද
රෝස මල් බිම වැටී පෙති සිඳ
පාට සුළඟෙහි විසිර යන සඳ
නික්මුණිද නුඹ උයන් සිරි විඳ....
No comments:
Post a Comment