සෙනෙහස සුවඳ නොවුණත් මධු බිඳු අතර
හැංගුණ කඳුළු දහදිය පෙනෙනව නිතර
නොපලන් බෙල්ට් කලිසම් නැති මුත් පුයර
සුවඳක් කොහිද මේ සසරෙහි නුඹ විතර
ගැරහුම් නැගුණමුත් විටකදි මගෙ මුවට
සිතනෙමි තනිව එකඟද එය මගෙ සිතට
බැරි බර අරං දිවි පාගපු ඔය පයට
යට වී හිඳිමි,සිසිළයි බෝ මැඩ ලෙසට
පෙනෙනා නොපෙනෙනා දේ අතරෙහි නැවතී
සිතිවිලි ගණිමි හොඳ නරකයි ලෙස ලොවැතී
සෙනෙහස ළඟදි නුඹෙ ඔය පපුතුර යටැතී
හොඳ සහ නරක හොඳ වී මගෙ ළඟ නවතී
දෙන මුත් කඳුළු අපෙ අම්මට හැම රෑක
බුදුවෙයි නේද අප්පච්චිත් මතුදාක
රාහුල ලෙසින් හෝ වී මම සෝපාක
හිඳිනෙමි වඩින මග බිඳිනට භව සෝක
-දිනේෂ් සිල්වා
