අහස දුන් පිනි බිංදු
අහසින්ම ගෙන ගියා
ඒත් මල ළංවෙලා
හිරු වතට පෙම කළා
සුමුදු පෙති අභිමුවෙහි
සුපෙම් ගීයක් ගයා
රොනට වන් බඹර කැළ
රොන් අරන් දුර ගියා
රාස්සිගෙ අව්ව ළඟ
දුටු සිහිනයන් නිවා
ළමැද ගෑ වත්සුණුත්
අරං සඳ කළු වුණා
තවත් එක වරක්වත්
සමනලුන් සොය සොයා
මලේ පෙති සුළඟ මත
සරා වෙස් ඇතිරුවා
නොපැමිණෙන බව සපථ
වී හිරුට ළං වෙලා
මිලින වෙමි ඉත සිතින්
මලක් පෙති හැකිලුවා
ඉතිරි මකරන්දයත්
මදනලට හැරපියා
මිලින වන ඇසිල්ලෙහි
අනේ මල හිනැහුණා..
No comments:
Post a Comment