විදසුන් වඩන සෙනසුන හැර අලුයමෙහී
වැඩියෙමි දනට අසළක වූ ගොවි ගමෙහී
වැහැරුණු ගැතැති උවැසිය සිටි අතු පැළෙහි
එළියට පැමිණ සක්කර දෙක තැබි පතුළෙහී
හිමියනි එයින් නැගුණා වූ බොල් හඩට
විදසුන් බිඳුණි කඳුළක් වැඩියා නෙතට
''හිමියනි හෙටත් වඩිනෙද ඔබ මෙහි දනට''
ඇසු විට උවැසි තුමු වෙද පිළිතුරු මෙමට
වැඩි මුත් සෙනසුනට ගම් තොට දන් සනසා
උවැසිගෙ ගෙපැළ ළග සිත නැවතුණ විලසා
හිමියනි කමටහන් දෙනු ඇති තතු පවසා
දැහැනින් මිදෙයි ඉන්නට බැහැ මෙය ඉවසා
මගෙ ගම් තොටේ අම්මා ඇති ඔය ලෙසට
සක්කර දෙකක්වත් නැතුවැති ඇගෙ නමට
හිමියනි කෙළෙස යන්නද මා මොක් පුරට
අම්මා නතර කර දියතෙහි ගිනි අගට
No comments:
Post a Comment