මහ අහස් වියනක්
පුංචි එක තරුවක්
දිහා මම වරුවක්
බලා උන්නා සිතමිං
අනේ තනි තරුවේ
මහ අහස් ගව්වේ
තනිකමට ළං වී
ඉකිගසනවාදෝ
විහිදෙනා මේ රැස්
ඒ කඳුළු නොවෙදෝ?
තරු හිනැහී මවෙත
මෙහෙම කිව්වා සබඳ,
තනිකමක් තියනවා
ඇත්ත මං අඬනවා
ඒත් පොඩි යාළුවේ
මේ එළිය කඳුළු නොව
කඳුළු දෝතින් අරං
හිනාවී ලොව දකින
මගේ නිල් නෙත් යුගයි
තරුව එළෙසට කියා
යළිත් එහි තනි වුණා
No comments:
Post a Comment